Top-Up – Amsterdam

Top-Up staat naast het tevens door FRANTZEN et al ontworpen Patch22 en dat was in architectonisch opzicht een grote uitdaging. Hoe ontwerp je een gebouw dat zich zelfbewust tot zijn zeer uitgesproken voorganger verhoudt zonder deze te overschreeuwen? Top-Up geeft Patch22 de ruimte door er los naast te staan, waar de stedenbouwkundige voorschriften oorspronkelijk een gesloten straatwand voorschreven. De aanleiding hiervoor was het behoud van de karakteristieke betonconstructie van het voormalige bedrijfspand op de locatie, een opslag van trans-Atlantische kabels van de PTT. Hergebruik is hier naast behoud van materiaal ook een vorm van culturele circulariteit waarbij het verleden karakter geeft aan het heden. Na gedeeltelijke sloop bleef een klaverblad-achtige constructie met ronde betonwanden staan. Daarop is de houten opbouw geplaatst, vandaar de naam Top-Up. Net zoals bij Patch22 is er een circulaire houten draagstructuur en houten gevel gemaakt. Elke verdieping wijkt schuin naar buiten, waardoor deze zich verzelfstandigen en veel plasticiteit geven. De gevel is door de strenge indeling met gelijke ramen zowel gedistingeerd en terughoudend als krachtig en karakteristiek. De vier gevels van de kubusvormige opbouw zijn identiek en benadrukken dat het gebouw als een solitair volume op het basement is geplaatst. Er zijn slechts detailverschillen in de kozijnen die laten zien dat zich aan de noord en zuidgevel loggia’s bevinden. In de tweede lijn, achter de loggiabeglazing, introduceren de geïsoleerde gevels schuin weglopende lijnen, die weer een relatie leggen met de scheef gestapelde verdiepingen van Patch22. Ook de parkeergarage is als een eenvoudige maar scherp gedetailleerde loods van open metselwerk los van Top-Up gebouwd waardoor een informeel stedenbouwkundig ensemble ontstaat. Net zoals Patch22 is ook Top-Up een “open building”; Het gebouw is flexibel indeelbaar om toekomstig hergebruik van het materiaal-intensieve casco te stimuleren. In de opbouw-vloeren kunnen leidingen en bekabeling horizontaal versleept worden naar centrale schachten in de kern waardoor de bewoners volledig vrij zijn in het bepalen van hun eigen indeling. En dat niet eenmalig maar telkens opnieuw. Wanneer het onverhoopt ooit toch nodig blijkt kan Top-Up zonder hakken en breken worden gedemonteerd en kunnen de componenten hergebruikt worden in andere toekomstige gebouwen.